Samen de toekomst ontwerpen
Er is een beweging voelbaar binnen het onderwijs. Het is een verlangen, een verlangen om het anders te doen.
Er is ook frustratie merkbaar. Het werkt niet meer, het wil niet meer, op de oude manier. Maar hoe dan wel? Steeds meer kinderen laten zien dat het systeem hen niet meer past. En ook de volwassenen rondom de kinderen gaan gebukt onder de druk die we onszelf en elkaar opleggen. Want wat moeten we veel. En wat leggen we de lat hoog. We willen het zo graag goed doen! We willen het uiterste geven, voor de kinderen.
Wat hebben de kinderen echt nodig?
Vraag je het hen weleens? Wat hebben zij nodig? En: Wat heeft het kind in ons nodig? Waar worden we nog echt blij van? Hoe zou jouw ideale dag – op jouw ideale school – eruit zien? Lukt het jou om deze vragen in de dagelijkse praktijk levend te houden?
Mijn missie:
Als we het onderwijssysteem zodanig veranderen dat het een veilige, voedende plek wordt voor alle kinderen, dan wordt de wereld binnen no time een fantastische plek.
Ik ben Rosa. Ik begon op de Pabo, maar omdat de kleuterjuf op mijn stageschool me 'te creatief' vond, ben ik eerst iets anders gaan doen, maar... ik ben terug! Ik wil me inzetten, met alles wat ik kan en wie ik ben, voor het basisonderwijs.
De kleuterjuf had deels gelijk. Het is heel voedend voor me geweest om mijn talent voor taal, mijn inlevend vermogen, mijn creatieve brein en mijn ontwerptalent te kunnen ontplooien en in te zetten ten dienste van de samenleving. Als ontwerper, tekstschrijver, artdirector en communicatieadviseur heb ik me gericht op zeer uiteenlopende vraagstukken voor klanten in de zorg, welzijn, onderwijs en lokale overheid. Voor ieder probleem ontwierp ik een oplossing.
Het was een goeie tijd. Ik had twee kinderen, super leuk werk, materiële rijkdom en alle vrijheid. Ik had eigenlijk alles. En toch ontbrak er iets. Ik wilde écht van betekenis zijn.
Ik ging op zoek en vond een advertentie voor een tweedaagse training, die mijn leven heeft veranderd. Ik heb ervaren dat er zoveel meer mogelijk is, dat wij mensen ons zo klein houden, maar dat we tot grootse dingen in staat zijn. Ik kwam terug met een missie én een nieuwe overtuiging: We kunnen het systeem veranderen.
Het kan. Het kan echt. Ik wist het zeker en ik weet het nog steeds.
Het is mogelijk! En we doen het ook al. Met iedere kleine stap kunnen we het verschil maken. Iedere dag een beetje dichterbij de toekomst die we wel willen.
Hoe kan ik je helpen?
Als jij in het onderwijs werkt en je voelt wat ik bedoel, je voelt ook dat verlangen diep binnenin om het anders te gaan doen, dan nodig ik je uit om je dromen serieus te nemen. Wat jij ten diepste wilt is mogelijk. Ook op jouw school. Samen kunnen we alles veranderen. Samen kunnen we de toekomst ontwerpen.
Aan de slag
De sleutel tot verandering is doen, zeggen ze weleens. De dingen anders doen. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want de meeste dingen die we doen, die doen we niet omdat we ze nou zo graag willen, maar omdat ze nu eenmaal (zo) moeten. Herkenbaar? Of omdat we eraan gewend zijn, omdat we dat nu eenmaal altijd op die manier doen.
Anders doen vraagt om anders denken
Anders doen vraagt om anders denken, creatief denken. En daar kan ik je bij helpen. De kinderen trouwens ook, die zijn vaak creatiever dan wij. Vooral de kleuters. En degenen die niet zo makkelijk meegaan in hoe het hoort. Natuurlijk vinden we juist die kinderen vaak lastig, maar dat komt omdat wijzelf wél zo braaf waren dat we ons aanpasten.
Ook wij hebben een creatief, authentiek en onaangepast deel in ons! Alleen hebben we dat vaak (deels) bedekt. Toen we klein waren, konden onze opvoeders ons daarin niet ontvangen. En daarom hebben we dat deel van ons ingeleverd, weggestopt, in ruil voor hun bescherming en zorg.*
* Ik heb dit niet zelf bedacht, ik leerde het van Gabor Maté, een bevlogen Canadese psychiater, die baanbrekend werk doet en zeer toegankelijk communiceert over de psychologische basisbehoeften hechting/verbinding en authenticiteit/autonomie. Google maar eens.
Anders denken is dus een beetje spannend
Het vraagt ons om onze comfortzone te verlaten, om het veilige gebied waarin we expert zijn, waarin we ons zeker voelen, waarin we het juiste antwoord weten te verlaten en ons te bevinden in de ruimte van het niet-weten.
Dat is een beetje spannend. Maar als je eenmaal over de drempel bent is het ook heel leuk! Het is bevrijdend en het geeft energie.
Dat klinkt goed
Het is leuk, bevrijdend en het geeft energie. Is dat niet precies wat we nodig hebben? Het jij genoeg lef om jezelf een beetje uit te dagen? Geef je dan samen met je collega's op voor de workshop Anders denken anders doen. Leuk voor een studiedag!
Vind je het toch nog een beetje té spannend, is het niets écht iets voor jou of weet je niet hoe je je collega's zou moeten meekrijgen?
Geef je dan op voor de gratis videoserie Zeven tips voor meer plezier en creativiteit in de klas.
Liefde voor lezen
Lezen is belangrijk en als je goed wilt leren lezen, moet je kilometers maken. Maar wat als kinderen niet willen lezen? Als ze hun schermpjes veel interessanter vinden? Wat als het niet werkt om ze tot lezen te dwingen?
Passie is besmettelijk!
De liefde voor lezen kan het beste worden overgebracht door iemand die zelf ook echt van lezen houdt. Als je leerkracht bent en je leesonderwijs ervaart als weer iets wat moet, dan zullen de kinderen dat aanvoelen. Zonde, want niet alleen weerzin, maar ook passie is besmettelijk!
Vanuit dat idee is de pilot Liefde voor lezen ontstaan. De eerste school die meedoet, betaalt helemaal niets.
Het echte genieten
Liefde voor lezen is een leesproject waarin ik enkele uren per week (in overleg) met kinderen die dat leuk vinden (!) aan de slag ga. Ze kiezen zelf een boek en ze kiezen zelf of ze andere kinderen willen uitnodigen om ook in dat boek te duiken. We zoeken een fijn plekje op en dan kan het echte genieten beginnen: ik ga ze voorlezen.
Omdat ik onnoemlijk veel van lezen houd en nog meer van kinderboeken en natuurlijk ook van kinderen en vooral van kinderen die smullen van een goed verhaal (heerlijk, dat ademloze luisteren), wordt dit natuurlijk een feestje. Afhankelijk van het verhaal en afgestemd op het kind, de kinderen (en hun leeftijd) maak ik het spannend, vrolijk of droevig.
We kruipen in het verhaal
We verwonderen ons, we leven ons in, we nemen de gevoelslagen mee, we vragen ons af wat er zal gebeuren en waarom het zo gebeurt en wat dat met je doet... We kruipen in het verhaal en beelden het uit, we fantaseren ons een slag in de rondte, we lachen en huilen als het zo uitkomt, het verhaal komt tot leven.
Samen lezen is de beste manier om van lezen te leren houden. De gezelligheid, de intimiteit, de aandacht! Zo ontdek je dat boeken je kunnen raken, boeien, je mee kunnen nemen op reis.
Mijn vader en mijn zoon
Mijn eigen vader las ons veelvuldig sprookjes voor, die hij zelf zo mooi vond dat hij regelmatig een traantje wegpinkte. Mijn zusje en ik zaten dan allebei onder één van zijn gespierde armen, kijkend naar de plaatjes op het boek op zijn schoot. Graag las ik ook mee, tijdens het voorlezen.
Mijn eigen kinderen zijn ook lezers geworden. Oh, wat was het heerlijk om mijn eigen kind te mogen voorlezen, ik begon toen hij één was. Iedere avond, wat een prachtig ritueel. Overdag kroop hij ook regelmatig bij me op de bank met een boek. Wat konden we genieten van de poëzie, de schoonheid van de zinnen, de tekeningen, de humor en de ontlading.
Liefde voor lezen
Levend en beeldend voorlezen dus. En aansluitend kunnen we op creatieve wijze met het verhaal aan de slag. Door te tekenen, knutselen, verkleden, een toneelstukje te maken, alles kan. Alles ondersteunend aan en in overleg met de vaste leerkrachten.
Ik gun dit ieder kind! Jij ook? Let me know. Dan bespreken we de mogelijkheid voor dit bijzondere leesproject (nu gratis).